Istorijat
LOVSTVO KRALJEVA KROZ VEKOVE
Vekovno trajanje lovstva u Kraljevu i okolini, duboko je povezano sa bogatom istorijom ovog kraja, koje se kroz
vekove, prepletalo sa vlastelom, dvorovima i dinastijama, koji su bitisali u ovim predelima ili njima hodali sa velikim svitama u pobedonosnim pohodima ili u bogatim lovovima o kojima sa patinom prošlosti govore mnogi stari zapisi, beleške, požuteli rukopisi predaka i hronike ovih prostora.
Uz te rukopise, ostalo je večno trajanje i pamćenje ovih generacija lovaca, na svoje pretke, kako je nastajalo lovstvo u ovim krajevima, noseći u sebi steg lova, kao najveću porodičnu i ljudsku relikviju, prenoseći je plejadi novih lovaca i čuvajući je od zaborava. Onda i sada, poruka je uvek ista, da druželjublje i ljubav prema prirodi, divljači i lovu, su viteške vrline, koje krase dobronamerne lovce, neimare prirode i ljubitelje divljači, jer samo uz domaćinski odnos mogu se činiti pomaci vredni divljenja i poštovanja. To lovci ovog kraja znaju i dobro razumeju, ostvarujući nove vizije koje utiru puteve savremenog lovstva, u čijem postamentu se nala- zi iskustvo proteklih vekova, usmereno ka snažnom razvoju lovstva Srbije.
TEMELJI ORGANIZOVANOG LOVSTVA
Mada su tragovi lovstva u kraljevačkom kraju poznati tokom mnogih proteklih vekova, ipak prvi organizovani lovovi, bili su krajem 19. veka. Prema sačuvanim zapisima, Savezno lovačko udruženje u Kraljevu osnovano je 30. novembra 1896. godine. Ovaj datum duboko je utkan u tradiciju lovstva ovog kraja, čime započinje i pravno regulisanje rada ovog Udruženja, usvajajući prva Pravila.
Poznato je da je, mesec i po dana ranije, u Brzanu, na zboru lovaca, 13. oktobra 1896. godine, formiran Savez 
lovačkik udruženja Kraljevine Srbije, i da su pored lovaca Kragujevca, Beograda, Niša, Paraćina, Ćuprije, Markovca, Svilajnca, Bagrdana, Palanke i Mladenovca, koji su već imali svoja formirana lovačka udruženja, bili prisutni i lovci nekoliko okolnih varoši, među kojima i Kraljeva, i to lovci Vladimir Kušaković, nastavnik Ratarske škole i Andreja Milivojević, artiljerijski major.
Verovatno, prisustvo ova dva ugledna lovca kraljevačkog kraja imalo je za posledicu i vrlo brzo formiranje prvog Saveznog lovačkog udruženja u Kraljevu. Tome su doprineli stavovi Zbora lovaca u Brzanu, da se u svim većim mestima formiraju udruženja, a u početku rada koriste Pravila novoformiranog Saveza lovačkih udruženja Kraljevine Srbije, koja je uradio kragujevački advokat Sava Janković i koja su dostavljena zainteresovanim lovcima Srbije.
KRALJ MILAN OBRENOVIĆ - POČASNI PREDSEDNIK
Izborom kralja Milana Obrenovića za prvog počasnog predsednika Saveza lovačkih udruženja Kraljevine Srbije, učinjen je snažan zamah lovstvu Srbije, kroz čuvanje divljači, organizovan odstrel, priređivanje hajki na štetočine, saradnji lovaca i sreskih i okružnih vlasti i posebno pružanja pomoći siromašnim lovcima.
Jedan od uglednih lovaca toga doba, u Kraljevu, Ernest Janker, marveni lekar, obilazeći sela, tražio je da pored jednog broja Kraljevčana, dobrih zanatlija, nastavnika, oficira i lekara, uključi u okupljanje pobornika lova i nekoliko težaka, dobrih domaćina, koji imaju ugled i mogu kupiti puške.
Kako je zapisano, „u jesen posle berbe grožđa, u vinogradu trgovca Milana Sarića, okupila se veća grupa budućih lovaca, 
dogovarajući se oko obrazovanja svog udruženja".
Bilo ih je dvadest dva, na prvoj prozivci, krajem novembra 1896. godine. Sve ugledna imena, čiji su i preci bili lovci i gde je lov porodična tradicija. Ipak, među njima najviše je bilo oficira, koji su zahvaljujući jakom vojnom garnizonu, bili stacionirani u ovom gradu, ali su i prihvatili da budu prvi instruktori mlađim lovcima.
Otpočela je i jedna posebna etapa u razvoju kraljevačkog lovstva u čuvanju divljači i zaštiti od štetočina. Lisica je bilo na pretek, pa su u hajke kretali kako lovci, tako i meštani sela gde je hajka organizovana a po naredbi sreskih vlasti uključivani su i žandarmi.
